احمد خوانسالار اینانلو

مردی از ایل افتخارآفرین اینانلو و فرزندی از طایفه خوب و خونگرم خوبیارلو

احمد خوانسالار در یکی از روزهای گرم مردادماه سال 1332 در یک خانواده مذهبی و در دامان مادری سیده از سلاله حسینی در روستای زین آباد فسارود داراب دیده بر جهان گشود.پدرش حاج نوازاله خوانسالار از مومنین و معتمدین بنام شهرستان داراب و ایل اینانلو است. وی به زبان ترکی تکلم می کند  و از مردان ایل اینانلو و از طایفه خونگرم خوبیارلو است.

او پس از تحصیلات دوران ابتدایی و قسمتی از دبیرستان در داراب از پایه 11 دبیرستان برای استفاده از امکانات بهتر روانه شیراز می شود و در همان سال به عنوان رتبه اول تحصیلی به مسابقات علمی استانی معرفی می گرددو او پس از اخذ دیپلم در مهر ماه سال 1354 علیرغم قبولی در 15 رشته دانشگاهی حتی پزشکی به دلیل علاقه فراوان در رشته حقوق قضایی قم وابسته به دانشگاه تهران ثبت نام می کند و در خرداد ماه سال 1357 با رتبه ممتاز در مقطع لیسانس فارغ التحصیل و جهت ادامه تحصیل در کشور فرانیه بورسیه می شود.چون این دوران مصادف می شود با اوج گیری انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، وی از اعزام به خارج منصرف و ضمن استخدام در آموزش و پرورش به فعالیت های انقلابی می پردازد.

سخنرانی های داغ ایشان در راهپیمایی های انقلابی مردم در سال 1357 باعث برجسگی و علاقه مردم داراب به ایشان شده و پس از پیروزی انقلاب اسلامی خواستار شرکت وی در اولین دوره مجلس شورای اسلامی  می شوند، او به دعوت مردم پاسخ مثبت داده و با رای بالا و استقبال پرشور مردم مواجه و در25 سالگی با اندک اختلافی از نفر اول به یک چهره برجسته در شهرستان داراب تبدیل می گردد. یکی از ویژگی های ایشان صداقت و عدالت خواهی و مبارزه با ظلم و ستم می باشد. او موجی است که آرام  ندارد در روزهای اول جنگ تحمیلی به جبهه های حق علیه باطل می شتابد و مدیریت تدارکات جهاد سازندگی فارس در آبادان را به عهده می گیرد.وی پس از بازگشت از جبهه از آموزش و پرورش منفک و در سال 1363 به عنوان سردفتر اسناد رسمی داراب مشغول به کار می شود.

او مرد ایل است و مرجع حل و فصل امورات مردمی. مردم از ام به عنوان یک انسان خیر یاد می کنند او از خیرین و معتمدین شهرستان بوده و هم اکنون مدیر عامل موسسه خیریه امام رضا (ع) در داراب به مدیریت آیت الله حضرت حجت الاسلام والمسلمین محمدآقا نسابه می باشد.

طبعی لطیف دارد و هر از گاهی در قالب های مختلف شعری طبع آزمایی می کند. شعرهایش مانند خود او ساده و صمیمی اند. او در شهر امین تخلص می کند و آثار او در نشریات و روزنامه های محلی و کشوری به چاپ می رسدو تعدادی از سروده هایش منتخب کنگره ها و همایش های استانی و کشوری است. وی از سال 1368 به عضویت انجمن ادبی بهار داراب در آمد و آثار او علاوه بر کتاب بهار احساس انجمن ادبی بهار ، در چند سالنامه" بهار سخن" از انتشارات انجمن ادبی گلستان ایران و کتاب ایلات خمسه مرحوم هوشنگ سهام پور به چاپ رسیده است.

                                           آنچه بود وآنچه باید

دلم تاریک وعقلم در زبان بود                          

                          درآن ظلمت به شیطانم عنان بود

زره گمگشته ای مبهوت گشتم             

                           که افکارم به تاریکی روان بود  

.

منیت در وجودم شعله ور بود                        

                           گمان کردم که دینم در امان بود

به یک نیکی شدم مسرور اما                          

                           نبودش سود وسرتاسر زیان بود

بگفتا هاتفی در گوش جانم               

                           به الفاظی که در کون ومکان بود  

.

تونیکی کردن ازآن کس بیاموز                    

                           که نیکی کردنش اندر نهان بود  

.

یتیمان را نوازش گر نمودی                           

                            به خلوت بود وبی نام ونشان بود

 .

به محرومان اگر یاری رساندی   

                            به شب ها یاور ان بی کسان بود

مقسم گربه بیت الما ل حق بود 

                            در افطارش نمک با قرص نان بود

دمی از داد محرومان نیاسود             

                           به چشمش خار ودر حلق استخوان بود

به خود من آمدم تطبیق کردم   

                            که آن الگو امیرا لمومنان بود

زبان در دل فتاد وگفت هیهات 

                            ره پیموده راه غافلان بود

میان آن چه بود وآن چه باید    

                             تفا وت از زمین تا آسمان بود

سروده ای به زبان ترکی از خرم احسانی اینانلو در پاسخ به اشعار جانسوز ودلنشین حاج

                      احمد خوانسالار اینانلو شاعر درد آشنای ا یل اینا نلو

آدین احمد کی خوانسالار شهرت                            نمایان سنده دئر ایمان و غیرت

دئدین محروملرین درد و غمیندن                              یتیم دن دانوشدوین سن با بصیرت

نه یاخشی توندوین اوز مولایندن الهام                       نه گوزه ل گوتوردوین دوز یولا سن گام

سویلادین یوخسول دن یتیم غمیندن                         یاخشی بیلدین شیطان دائم قویار دام

دئدین اوره گ قارا عقلیم دیلده وار                            منیت ائدیب دی افکاریمی تار

گمان ائتدیم که دینیم در اماندی                               بو گینگ دنیا منه بوگون اولوب دار

نقده چکدین سازمانی مللی                                    تحمیل اولموش بو قانونی جنگلی

دئدین دردیم بیر آزادلیق دردی دئر                              بوواژه دئر بوگون دنیاین انگلی

اینانلو ائلینه واراینگ افتخار                                       علی یه پیروواینگ اوزو سنه یار

سویلادین یوخسولدن مظلوم آهیندن                          مهدی عشقی سنی ائدیب بی قرار

هاچان اولا دنیا اولا گولوستان                                    مهدی اولا مظلوم لارا دادستان

مکروریا اوایلایا  آشکار                                              بیلدیره حلالی حرامه قاتان

خرم دئیه ر خرم اولدوم شعریندن                               من سوروشدوم اولکه ایندن ائلیندن

سویلادین یوخسولدان مظلوم آهیندن                         دورّو گوهر چیخیب شیرین دیلیندن

تقدیم به تاریخ نگار و شاعر ایل اینانلو جناب آقای خرم احسانی اینانلو

احسانی ام، خرم
ای دردانه با وقارِ ایل
چه زیبا می سَرائی، زبان مادریم را
گفتم زبان مادری آری
دلم گرفت
بیگانه از خویشم
و نمی دانم، نشانِ برادرانم را
بِسُرای که زوال زبانم
زائیده آوارگی من است
بسُرای و بنویس، ای پاره تنم
حدیث بچه های ایل
تن پاره هایم را
بِسُرای که تو خواهی ماند
بر تارک تاریخ
و ایل اینانلو
برای تو، و تمام سرایندگان ایل

قربانی خواهد کرد
وقتی که چراغ بدست
به دنبال هویتی است، تا بسراید
حماسه های خویش
سویلا کاکام
قالدُو قشنگ قارداش لَریم، قشلاقده
سویلا کاکام
یاندُو گُوزال یُولداش لریم یایلاقده
سویلا کاکام او گین لری، بوگون لَری
سویلا کاکام دئیَه نلره، سویلا کاکام بیلن لَره

احمد خوانسالار طایفه خوبیارلو اینانلو داراب  4/10/92

                                  ای تو را چشم انتظار 

خواهی آمد مثل باران در بهار

مهر می کاری به دشت روزگار

ای تو را چشم انتظار

صد هزاران صد هزار

باطلوع وعده ی دیدار یار

در غروبی خواهی آمد آشکار

ای تو را چشم انتظار

عاشقان روزگار

خواهی آمد تا که جاء الحق شود

باطل از بنیاد بی رونق شود 

ای تو را چشم انتظار

صد هزاران سر به دار

خواهی آمد درد دل درمان کنی

خاک پایت سرمه چشمان کنی

بیش از این آقا ندارد دل قرار

کی رود سر نازنینم انتظار

دوست می دارم تورا دیوانه وار

چون وصا ل شامگاه روزه دار

گر بیایی نیست دل دیگر غمین

ضجه زن آتش به دل روی زمین

خواهی آمد چون که باشد این نیاز

در دعای مومنین در هر نماز

خواهی آمد عاقبت

ای کاش تا ما زنده ایم

ما که سر در مقدمت با جان ودل بسپرده ایم

                                              ===========

               جهان جنگلی

از پرچم سرخ دلم

بهانه نگیر که سخت

گیج و مات وحیرانم 

نمی دانم چرا باید چنین باشد

جهان را سازمانی نیست

ملل را اجتماعی نیست

عروسک ها عصا بر دست

چکاوک را صدایی نیست

و انسان می شود تشییع

کنار شعری از سعدی

جهان جنگلی قانون جنگل را نمی خواهم

و آن چه می شود با نام آزادی

به روی نیزه ی تزویر. نمی تابم

سئوالی دارم از وجدان بیدار جهان آیا ؟

بنی آدم اعضای یکدیگرند ؟

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار ؟

آه چه بگویم

چگونه بسرایم

که دلم آتشفشان درد است

از مسخ واژه ها

و دردم درد آزادی است

پیامم حرف هر ماهی است                              

جهان را دوست می دارم

به رنگ آبی دریا

به رنگ هر چه خوبی ها

جهان جنگلی قانون جنگل را نمی خواهم

و آن چه می شود با نام آزادی

به روی نیزه ی تزویر. نمی تابم

یقین دارم جهان آزاد خواهد شد

و روزی خالی از بیداد خواهد شد.