احمد توکلی آغچغلو اینانلو

شرحی از زندگی احمد توکلی آغچغلو اینانلو

احمدتوکلی آغچغلو اینانلو فرزند حمزه خان توکلی از تیره آغچغلو طایفه چایان ایل اینانلو می باشد پدر ایشان حمزه خان توکلی آبا  اجدادآ از بزرگان طایفه چایان محسوب می شده است .. میرزا علی بابا بیگ اینانلو شاعر نام آور و سخن سرای معروف ایل اینانلو عموی پدر این شاعر (حمزه خان ) میباشد که اشعار فراوانی به زبان ترکی سروده است که بصورت دیوانی به خط خودش بوده است که متآسفانه از بین رفته لاکن اشعار زیادی از این شاعر سینه به سینه به نسل حاضر رسیده است که هم اکنون افراد زیادی از ایل اینانلو در حفظ دارند . از طرف مادری نیز احمد توکلی مادرش دختر مرحوم زین العابدین اقلیدوس شاعر فسایی و خواهر زاده شاعر گران قدر فسایی مرحوم نعمت فسایی میباشد احمدتوکلی منتسب به دو شاعر نامدار  ذکر شده در سال 1331 در شهرستان فسا متولد گردیده است که تحصیلات خود را درشهرستان فسا به پایان رساند و از اوان جوانی با داشتن غریزه شعر و شاعری سرودن شعر را آغاز نموده است .   

                                                آشنا

آشنا در میزنم در باز کن                       مانده ام من پشت در کم ناز کن

هر کجا رو کرده ام در بسته شد             مرغک بی آشیانه خسته شد

صحبت از تنهایی امروز نیست                غیر غم با این دلم هم سوز نیست

گر چه گفتند عشق یعنی سوختن          پاره های دل به مژگان دوختن

جان عاشق گر چه ارزانی بود                 هر چه را حدی و میزانی  بود

شعله ام گر نیست در ظاهر عیان           آتشم در زیرس خاکستر نهان

دل خوشم از انتظار روی دوست             ناله ام از دوری و هجران اوست  

عشق یعنی واژه دیوانگی                     سر به صحرا دادن و آواره گی

عشق با مهر ومحبت آشناست              این عنایت گرمی لطف خداست

فرض کن عشقی ودلداری نبود               این نفس بی ذکر ربانی چه سود

مطربا بر این دلم چنگی بزن                   از زبان چنگ آهنگی بزن

وقت آن آمد که جان رقصان کنیم             خانه را همسایه مستان کنیم

زنده از جانیم وجان از آن اوست              نیست ما را هیچ جز جانانه دوست              

آتش هجران اگر ما را رواست                  وعده جانان بر این زخم دواست

یا علی در می زنم در باز کن                  مرغک دل با دمت هم راز کن

                                           پیام عشق            

تربت پاک رهت مهر نماز دل من                   قبله روی تو محراب نیاز دل من

خرم از خون تو شد حاصل آیین خدا               کز نسیم سحرش گلشن راز دل من

پرچم آراسته از خون تو شد در ره عشق         سردهم در رهت ای مایه ناز دل من

هر کجا نام تو آمد به زبان لاله گریست           خون چکد از جگر مرثیه ساز دل من

اهل ذوقی که اطاعت کند از شیوه تو             صاحب دل شود و محرم راز دل من

آرزومند رخت دیده به راه تو نشست               تیر مژگان تو و سینه باز دل من

آتش عشق تو زد شعله به پروانه دل              بال بر شمع تو زد سوز و گداز دل من

بوی گل میشنوم حرف تو آید به میان              گل نثار سخن آتیه ساز دل من  

به محمد و علی عشق دو عالم صلوات           که حسین شاهد دل روح فراز دل من

                          حسین با عاشقان عشق دل بست

                          دل ششماهه را در عشق نشکست        

محرم 1388             

                                          پاییز

باد پاییز به هر بوته وزید                        رنگ گل زرد شد از انچه که دید

برگ برگش به ره باد برفت                     در پی اش مرغ به هر شاخه پرید

بال زد بر گذر خاطره ها                         چهره ای شاد به گلزار ندید

رخت بر بست ز آبادی باغ                      عطر محبوبه ورز یاس سفید

گل داودی خوش رنگ نماند                    دل از این باغچه سرد برید       

زرد شد رنگ رخ سرخ انار                       پوشش سبز ز هر شاخه تکید 

سوز افتاد به هر شاخه رز                      برگ از شاخه جدا گشت و دوید

از تن ناز سپیدار و چنار                          جامه سبز غریبانه درید

نرگس آمد به عیان کردن راز                    از بهار دگری داد نوید

آنکه شد شیفته و واله عشق                 از خزان رفت به معشوق رسید